Bóle okolicy miednicy; ból stawów krzyżowo-biodrowych, spojenia łonowego, ból podczas współżycia (dyspareunia) , pochwica, ból sromu (wulwodynia , vestibulodynia), bolesne miesiączki. Dolegliwości te wymagają wnikliwej diagnostyki i wdrożenia odpowiedniej terapii, mającej na celu zniesienie bólu poprzez różnego rodzaju metody fizjoterapeutyczne.
Bóle okolicy miednicy dotyczą wielu kobiet. Mogą pojawić się w czasie trwania ciąży, ale i na każdym etapie życia. Dolegliwości mogą pochodzić z miednicy kostnej lub struktur miękkich. Według badań, 85 % pacjentek cierpiących na chroniczny ból miednicy dotyczy dysfunkcji w układzie mięśniowo- powięziowo-więzadłowym. Przyczyna może tkwić zarówno samych mięśniach dna miednicy, jak i w wadliwej postawie ciała. Bóle w obrębie dna miednicy spowodowane mogą być nierównowagą mięśniową i zaburzeniem stosunków anatomicznych oraz przeciążeniem struktur nerwowych i powięziowych całego ciała kobiety. W takim przypadku metody terapeutyczne polegają nie tylko na terapii dna miednicy ale również na uwzględnieniu wszystkich łańcuchów mięśniowo-powięziowych.
Co to jest wulwodynia?
Wulwodynia to przewlekły ból sromu, pieczenie, świąd, kłucie, nadwrażliwość , suchość krocza czy odbytu utrzymujący się dłużej niż trzy miesiące. Zdiagnozowanie wulwodynii może nastąpić dopiero po wykluczeniu innych przyczyn bólu(np. infekcji wirusowej, bakteryjnej, grzybiczej)). W tym celu należy udać się do lekarza ginekologa. Najczęstszą przyczyną wulwodynni i dyspareuni jest spazm, nadmierne przewlekłe napięcie mięśni dna miednicy i sensytyzacja (nadmierna wrażliwość na bodźce).
Najbardziej skuteczną formą leczenia wulwodynii jest fizjoterapia uroginekologiczna. Wskazane jest, żeby w trakcie leczenia, które zwykle jest długotrwałe, pacjentka była też pod opieką lekarza psychiatry i/lub psychoterapeuty.
Fizjoterapia w bardzo dużym stopniu poprawia jakość życia pacjentek, jednak aby uzyskać trwały efekt terapii konieczna jest wytrwała praca samej pacjentki.
