Rozejście mięśnia prostego brzucha to oddalenie się obu mięśni prostych brzucha na boki w obrębie kresy białej.
Po porodzie nie zawsze dochodzi do samoczynnego powrotu mięśni prostych do prawidłowego położenia. W takim przypadku indywidualnie dostosowana terapia manualna, ćwiczenia i Kinesiotaping skutecznie wspomagają proces powrotu do formy.
Rozstęp mięśnia prostego brzucha najczęściej pojawia się w ciąży i po porodzie. Zaraz po porodzie problem ten diagnozuje się u 53% kobiet, jednak u części z nich mija on samoistnie, natomiast pozostaje u 36% po okresie połogu.
Rozejście mięśni prostych brzucha to nie tylko zaburzenie w samym mięśniu prostym brzucha, lecz także deficyt lub nadmiar napięcia całej ściany brzucha, zły wzorzec oddechowy i postawa ciała. Czynnikami ryzyka mogą być:
– otyłość,
– duża liczba wód płodowych,
– ciąża mnoga,
– kolejna ciąża w krótkim odstępie czasu,
– liczne ciąże,
– aktywność fizyczna w ciąży obciążająca mięśnie proste brzucha,
– częste dźwiganie,
– wiek ciężarnej powyżej 35 roku życia,
– duża masa urodzeniowa dziecka.
Częstymi objawami rozejścia mięśni prostych brzucha może być stożek pojawiający się podczas podnoszenia z leżenia tyłem. Natomiast u kobiet z małą ilością tkanki tłuszczowej na brzuchu, widoczne może być zagłębienie w brzuchu. Wyczuwalne i widoczne mogą być również ruchy jelit blisko powierzchni skóry. Objawom tym może towarzyszyć ból, dyskomfort lub uczucie ciągnięcia w obrębie pępka lub podbrzusza. Dodatkowo mogą pojawić się bóle kręgosłupa i nietrzymanie moczu. Oprócz tych wszystkich dolegliwości utrudniony może być powrót do upragnionej sylwetki z przed ciąży.
Terapię w przypadku rozejścia mięśnia prostego brzucha powinno rozpocząć się jak najwcześniej ponieważ ciało kobiety po porodzie jest bardzo elastyczne i podatne na modelowanie, ale także na przeciążenia i pogarszanie stanu kresy białej. Fizjoterapeutka podczas dokładnego badania ocenia rozejście mięśni prostych brzucha, stan kresy, mięśni i całej sylwetki. Następnie dobiera indywidualnie dopasowane rodzaje terapii. Od terapii nakierowanej na odbudowę struktury, przewodnictwa i prawidłowego napięcia mięśniowo –powięziowego do złożonych wzorców ruchowych.
Jeśli okaże się, że leczenie chirurgiczne jest niezbędne, to pacjentka po terapii będzie lepiej przygotowana do powrotu do pełnej formy.
