Fizjoterapia przedoperacyjna i pooperacyjna w ginekologii jest nieodłączną częścią leczenia. Głównym celem fizjoterapii jest przede wszystkim zapobieganie powikłaniom po zabiegu, przyspieszenie gojenia się rany pooperacyjnej i przywrócenie sprawności pacjentki.
Rehabilitacja przed operacją ginekologiczną przygotowuje do zabiegu przede wszystkim obszar operowany, ale także cały organizm, likwidując mechanizmy obciążające dno miednicy będące źródłem dalszych dysfunkcji. Elastyczne, dobrze ukrwione i nienarażone na przeciążenia obszary operowane będą szybciej wracały do funkcjonalności. Dodatkowo uzyskane informacje od fizjoterapeutki, dotyczące ergonomii i funkcjonowania we czesnym okresie po operacji wspomogą proces leczniczy.
Fizjoterapia po operacjach ginekologicznych i urologicznych obejmuje wczesną i późna fazę. Rehabilitację należy zacząć już około 12-24 godziny po operacji, jeśli pozwala na to stan psychofizyczny pacjentki, choroby współistniejące oraz doznania bólowe.
Wczesny okres rehabilitacji to ćwiczenia przeciwzakrzepowe, które usprawniają krążenie w kończynach i zapobiegają powstawaniu zakrzepów i stanów zapalnych. To przede wszystkim nauka prawidłowej pionizacji, reedukacja oddechu, wdrożenie zasad ergonomii w trakcie trwania okresu pooperacyjnego i pielęgnacja blizny pooperacyjnej.
Kolejnym etapem jest fizjoterapia późna około 6 tygodni po operacji. W tej fazie wprowadzany jest trening dna miednicy oraz wdrażana jest nauka prawidłowej postawy i poprawnie wykonywanych ćwiczeń.
Kolejnym bardzo ważnym elementem jest praca z blizna pooperacyjną. Z pozoru dobrze wyglądająca blizna, często może powodować dolegliwości bólowe, w okolicy miednicy, podbrzusza, stawów-krzyżowo-biodrowych, czy nawet w innych, bardziej oddalonych miejscach ciała. Dolegliwości mogą pojawiać długie lata po zabiegu. Terapia blizny to mobilizacja poprzez różne techniki manualne i osteopatyczne. Tylko regularna praca z blizną i otaczającymi ją tkankami pozwoli na prawidłowe jej wygojenie.
